poniedziałek, 29 sierpnia 2016

Ikony

Lubicie ikony? Nie mam na myśli tych mikrych znaczków na ekranie komputera. To nie są ikony, to są pierdółkowate obrazki, czasem nawet ładne, czasem zgrabne, ale przecież tak mizerne, że nazywanie ich ikonami to nieporozumienie. To tak, jakby dzwonek telefonu nazywać symfonią, albo komunikat "Error 404. Page not found" poematem. Mam na myśli prawdziwe ikony. To znaczy, właściwie nie prawdziwe dosłownie. Ikona w sensie dosłownym to na przykład taki obraz:
żeby było ciekawiej, nie wisi w cerkwi.
Nie o takie ikony mi chodzi.
Wczoraj po raz enty obejrzałem Wejście Smoka z Brucem Lee. Film ten ciągle mi się podoba. Nie wiem, czy dlatego, że jest dobry, czy dlatego, że wiążą się z nim wspomnienia najlepszego okresu mojego życia, wspomnienia przeżyć w kinie o jakich dziś już raczej nie mogę marzyć. Nie wiem, co by to musiało być, żeby zachwyciło mnie tak, jak Bruce na początku lat osiemdziesiątych. Bruce Lee nie zrobił już nigdy takiego filmu, a gdyby zrobił, dziś już pewnie nie umiałbym chłonąć oczami obrazów tak, jak trzydzieści lat temu. Bruce Lee pozostanie na zawsze w pamięci jako główny bohater Wejścia Smoka. Oraz jedna z ikon kina. To nic, że nie tworzył kreacji szekspirowskich. Miał w sobie coś. Jak Marilyn Monroe, jak Charlie Chaplin, jak John Wayne. Jak ikony spoza świata filmu. John Lennon  lennonkach, Jimmy Hendrix w afro, Che Guevara w berecie z gwiazdką. Takimi ikonami obwiesiłbym swój heretycki salon rozkoszy zmysłowych i dobrych wspomnień w moim pałacu, gdybym go miał.
Śpij spokojnie, Bruce.

10 komentarzy:

  1. Jakieś czternaście razy... obejrzałam wejście smoka, jeszcze w szkole podstawowej... Oraz zdjęcia z gazet sobie zbierałam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) Tyle razy to nie oglądałem. Zdjęć też nie miałem, ale sentyment tak.

      Usuń
  2. Nigdy nie widziałam tego filmu w całości. Zwykle po siedmiu ciosach miałam dość. Co nie zmienia faktu, że King Bruce Lee karate mistrz należy do ikon z czasów mojej młodości.
    Nie był on aktorem szekspirowskim i dlatego został ikoną. Żaden szekspirowski aktor nie został, bo ikony są dla mas, a szekspirowskość już nie ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Film wybitnie nie dla Ciebie zatem. Są jednak momenty bez ciosów, np. walka bez walki na chińskiej dżonce. Również kultowa scena, mimo, że bez bicia :)
      King Bruce to nie King Lear, zgadzam się :)

      Usuń
    2. Bo nie miał córek. ;-)

      Usuń
  3. Tak, Bruce robił wrażenie. Dla mnie też jest ikoną. :-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Ja ogladalam moze 3-4 razy, ale Borsuk o wiele, wieeeeele wiecej :)
    Pierwsze seanse odbywaly sie u nas w kinie "Zjednoczenie" oraz na video w domu kultury.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja pierwszy raz oglądałem w kinie, które mieściło się w sali operetki. Wystrój bardzo dobrze korespondował z wnętrzami rezydencji pana Hana na wyspie :)

      Usuń
  5. Lubiłam popatrzeć na Brusa, miał fajne buty i zazdrościłam mu spodni. Potem kupiłam podobne w Wiśle, tyle że żółte. Buty przywiozłam sobie z ZSRR i byłam prawie jak on, z tym, że bez mięsni. A potem zapragnęłam mieszkać jak pan Han....

    OdpowiedzUsuń