Na ten nowy rok

W dawnym kalendarzu rzymskim mielibyśmy dziś nowy rok. Nic dziwnego - wiosna za pasem. A jak wiosna to - wiadomo - życie się rodzi, każda ptaszka gniazdko wije itd., itp.  Mamy dziś kalendy marcowe. Za dni dwanaście będą idy marcowe. Juliusz Cezar był łaskaw wtedy umrzeć tragicznie. Ach, jak to pięknie. Błysk sztyletów, czerwień krwi, okrzyk "I ty, Brutusie!" Kurtyna.
Nie powiem, że czuję się podobny do Juliusza Cezara, tym bardziej nie powiem, że zbieram się do odegrania roli tragicznej, gdyż dusza u mnie mało patetyczna, a właściwie wcale. A jednak coś mnie wzięło na wyobrażanie sobie swojego pogrzebu. Od kilku dni chodzi mi to po głowie, zebrałem się żeby napisać, patrzę, a tu u Skorpiona w Rosole przecudnej urody wiersze funeralne. No cóż... gdybym miał inny pomysł na notkę, to bym zmienił, ale że nie mam, to ostatecznie... u mnie wierszy nie będzie. Będzie muzyka.

Bardzo nie lubię pogrzebów. Są okropnie smutne. Ceremoniał pogrzebowy beznadziejny. Muzyka - fatalna. "Dobry Jezu a nasz panie" wpędza mnie w depresję. Ksiądz w czarnej sukni... Nie chcę tak!
Ostatni spacer powinien być piękny. I żeby ptaki śpiewały. Z tego względu do lepszego świata odejdę latem. Żeby było ciepło i żeby słońce świeciło. I wtedy wszyscy mogą być lekko ubrani, za to elegancko. Proszę mi nie przychodzić we wdziankach z ortalionu! I nie w adidasach. Wymagany strój elegancki, panowie garnitury, przynajmniej marynarki, na nogach obuwie skórzane. Skóra może być sztuczna, nie poznam. I grać mi proszę. Orkiestra ma być. Żadnego księdza z głośnikiem i mikrofonem! Grać proszę! Głośno i dobrze, bez fałszów.  Najlepiej tak, jak na załączonym fragmencie filmu. Wszystko pasuje. Oczywiście nie wymagam, by w trakcie ceremonii zasztyletować gościa w kapeluszu. Ja już będę w trumnie, więc nie będzie potrzeby jej wypełniać. Poza tym wszystko może tak wyglądać. I koniecznie żałobnicy z second line mają mieć parasolki. Cholernie mi się to podoba. Bez parasolek się nie zgadzam. Chińskie parasolki nie są takie drogie przecież, trochę piór albo frędzli do obszycia i będzie dobrze. Jedyne, z czym może być kłopot, to skąd wziąć tylu Murzynów.
Ale ten kłopot nie będzie już mój.  Ha, ha, ha, ha, ha, ha... [śmieje się sardonicznie i oddala krokiem Murzyna z platfusem].