środa, 29 listopada 2017

Sylvester roku 1987

Pamiętacie, co robiliście 29 listopada 1987 r.? Ja tak.

Siedziałem w małej salce, wsuwałem gorące kiełbaski z termosu i oglądałem filmy z kasety VHS. Fajne filmy. Jeden to Commando z Arnoldem Schwarzeneggerem a drugi Cobra z Selvestrem Stallone. Ach, jaki czad! W 1987 roku to było coś. Video! Filmy akcji! Słowo WOW! nie było jeszcze w powszechnym użyciu. Nie mówiło się też, że coś jest zajebiste. Jak się wtedy mówiło? Tego już nie pamiętam, ale jakoś musiało się mówić, skoro były takie filmy. Wiele jeszcze księżyców musiało się odmienić, zanim kupiłem kolorowy telewizor i magnetowid, więc film video smakował mi wtedy jak dziś kawior. Bo na filmach dziś zasypiam, a filmów strzelanek nawet nie próbuję oglądać. Żebym mógł się cieszyć własnym video, musiał upaść stary porządek. I właśnie ten stary porządek zrobił znaczący krok w stronę swojego upadku 29 listopada roku 1987. Odbyło się wtedy referendum, w którym suweren (jeszcze wtedy nie wiedział, że tak się nazywa) miał odpowiedzieć na mgliste pytanie, czy chce, żeby było kiedyś lepiej, bo jak tak, to najpierw będzie gorzej. I odpowiedział, że chce, ale frekwencja była niewystarczająca i referendum nie było wiążące.

Byłem członkiem komisji w jednym z lokali wyborczych. Miałem to szczęście, że rzucono mnie na odcinek z lokalem wyborczym w zakładzie przemysłowym, a nie w jakiejś marnej szkole podstawowej, jak to często bywa do dziś. Dzięki temu mieliśmy zakładowe video i zakładowe gorące kiełbaski. Część wysokiej komisji dyżurowała przy urnie, a część jadła kiełbaski na zapleczu przy dźwiękach neverending serii z karabinu Schwarzeneggera. Bo jemu, jak wiecie, amunicja nigdy się nie kończy. Arnold wygrywał, więc i my czuliśmy się dobrze i mieliśmy wysokie morale. Naprawdę, pierwszą rzeczą, jaką musi zapewnić dowództwo swojemu wojsku, jest żarcie i rozrywka. Jeśli to jest, to reszta też pójdzie. Nam poszło świetnie. Byliśmy pierwszą komisją, która policzyła głosy i oddała je do wyższej komisji po zamknięciu naszego lokalu gastronomicznego. Przepraszam, wyborczego. I powiem wam, że nie było oszustwa przy liczeniu głosów. Wyniki podaliśmy prawdziwe. No... prawie. Przewodniczący komisji zebrał w garść głosy nieważne i wrzucił je do kosza ze słowami "to jest niepotrzebne". Głosy ważne policzyliśmy rzetelnie. Wszystko zrobiliśmy jak należy.
Wróciłem do domu najedzony, rozerwany i zadowolony. Kto wie, może za kilkanaście lat będę sobie puszczał Commando, żeby usłyszeć kultowy tekst:
-   A teraz Zielony Beret skopie ci dupę. [czarny charakter do białego Arnloda]
- Zielone Berety jadam na śniadanie. [biały Arnlold do czarnego szwarccharakteru]
Łza mi się w oku zakręci na wspomnienie roku 1987. 
Tak będzie kiedyś. 

Na razie uśmiecham się ciepło na wspomnienie mojego pierwszego bliskiego spotkania z Sylvestrem i Arnoldem. I jeszcze uśmiecham się melancholijnie na myśl o tym, jaki śmieszny jest ten świat, w którym najpierw władza oskarżana dziś o tyranię pyta nieśmiało lud, czy zaakceptuje pewne wyrzeczenia w imię lepszego jutra a po dwóch latach władza zrodzona z wolności i demokracji o nic ludu nie pyta, tylko bierze solidny zamach i kopie klasę robotniczą w dupę z taką siłą, że ta ciągle jeszcze leci, leci i leci ku świetlanej przyszłości.

23 komentarze:

  1. Ove, czy to nie były czasy, w których kupno kiełbasek było wyczynem? ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, Kalino,
      To były czasy, kiedy kiełbaski się zdobywało, kiedy były one rzucane a zamiast kupiłam, kobiety mówiły wzięłam. Co ciekawe, pieniądze były jednak w użyciu.

      Usuń
    2. I komisje wyborcze karmiono takim rarytasem?
      To wygląda jak wstęp do korupcji... ;-)

      Usuń
    3. Nie komisje, tylko moją komisję :) Reszta siedziała o herbacie.

      Usuń
    4. A teraz czytają to członkowie (ach, to słowo) innych komisji, którzy jedli od rana do wieczora kanapki z ogórkiem kiszonym i płaczą...

      Usuń
  2. Nigdy w zyciu nie obejrzalam ani jednego filmu z Arnoldem, Sylvestrem czy Chuckiem (Norrisem). Wszyscy trzej moim zdaniem maja tak debilne geby, ze nie bylabym w stanie za zadne pieniadze skazac sie na ogladanie ich przez dwie godziny:))) Przy czym wyjasniam, aktor nie musi byc cukierkowo piekny, bron buk, ale musi miec chociaz szczypte inteligencji na gebie. Ci trzej maja inteligencje ujemna:)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I wlasnie dlatego sie czlowiek turla ze smiechu przy tym :) Wyobrazasz sobie Star, ze ktos z twarza inteligentna wypowiada kwestie: "Zielone Berety jadam na śniadanie" ?! albo "Hasta la Vista, babe" ? Przeciez to by w ogóle nie bylo smieszne. W-O-G-Ó-L-E.

      Ale wiadomo, ze trzeba to lubic. Tak jak niektórzy dobrze sie bawia przy tanich romansach na przyklad. Albo przy filmach, w których ciagle scigaja sie auta po miescie, i tylko raz na pól godziny ktos cos mówi.

      Chociaz przyznam, ze Norrisa tez nie lubie (moze jednak za bardzo inteligentny? :))) Stallone tak pól na pól, ale za to z Arnoldem ogladam wszystko, a Terminatory to juz w ogóle po 7 razy widzialam :D

      Usuń
    2. Drogie Panie,
      Zważcie, że mówicie o tych filmach po 30 latach. Dobrze pamiętam, że fizjonomie Sylvestra i Arnolda wydawały mi się debilne a także to, że fabuła i dialogi były, powiedzmy, mało ambitne. Ale to wtedy było coś rzadkiego. Teraz takie produkcje lecą równolegle na wielu kanałach w TV i pies z kulawą nogą się nimi nie interesuje, ale wtedy było inaczej.
      Sorry, Star, ale to nie są filmy dla Ciebie :) Dla mnie też już nie. Mam do nich sentyment ze względu na kontekst.

      Usuń
    3. Diable - ja też lubię Arnolda i bardzo ubolewam, że córka nigdy nie chciała ze mną obejrzeć Terminatorów - przecież to jest świetne kino akcji.

      Usuń
    4. Ove, wtedy bylo oczywiscie inaczej, jasne! Widac to bylo pózniej po chlopakach na podwórku - wszyscy byli Brucem Lee. WSZYSCY. :))) (Bo on jakos u nas przejal wladze nad nieletnimi umyslami bardziej niz Arnoldy i Sylwestry)

      Usuń
    5. Venus, no, jak dziecko mówi ze nie wie co to Terminator, albo Blade Runner, albo Alien z Sigourney Weaver, to serduszko boli w takich momentach strasznie...

      Usuń
    6. Bruce Lee miał wieki szacun i budził podziw. Szkoda, że zrobił tylko jeden dobry film.

      Usuń
    7. Zmusiłam córkę do obejrzenia pierwszego Obcego - więcej ku mojemu niezadowoleniu nie chciała. :(
      Ale "Łowca androidów" przemówił jej do duszy - widziałaś może ten nowy? Bo ja się boję obejrzeć, że nie będzie mi się podobał.
      A Bruce Lee - prawda to był idol, mój też, chociaż jestem dziewczyną. Zdecydowanie za szybko zwinął się z tego świata. Na "Wejściu smoka" byłam w kinie. Kiedy to było? Jakiś 1984, może 1985 - nie wiem.

      Usuń
  3. Pierwsze filmy z Cobrettim i Arnoldem oglądałam w dużym gronie znajomych. Pamiętam, że kulaliśmy się ze śmiechu, mimo że trup padał gęsto. Dobił nas Oddział Delta z Chuckiem Norrisem, na deser. Nie pamiętam co robiłam w listopadzie 87 /mogłabym sprawdzić w kalendarzyku/, ale wiem, że 11 miesięcy później wyszłam za mąż.:-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pieprzu, Ty wykształciuchu inteligencki! ;)
      Oglądałaś zapewne w skupieniu Tam gdzie rosną poziomki Bergmana? :) OK, joke, joke.

      Ja się nie kulałem, powaga komisji, rozumiesz, zobowiązywała. W ogóle rzadko się śmieję na filmach. Szkoda, bo bardzo to lubię. Jamesy Bondy nasza telewizja zaczęła wyświetlać już za późno, jak dla mnie. Żadnego nie obejrzałem w całości, bo na każdym zasypiałem. Może tylko na jednym nie, tym z Sophie Marceau i tylko z jej powodu.

      Usuń
    2. Jak się za bardzo wtryniam, to mi powiedzcie, bo widzę, że zawsze mam coś do dodania, ale muszę nawiązać do Poziomek i Bergmana. Lubię to surowe, skandynawskie kino. Zaraziłam syna Bergmanem i dzięki temu właśnie niedawno obejrzałam po raz pierwszy od wielu lat "Tam gdzie rosną poziomki" i "Personę" - cały film to dwie kobiety, z których jedna nic nie mówi. I tak półtorej godziny - piękne kino, pozostające na zawsze w pamięci i albo je kochasz, albo nienawidzisz.

      Usuń
    3. Właśnie przejrzałam pendriva, którego mam tu ze sobą. Jest! "Tam gdzie rosną poziomki" - już wiem, co obejrzę dziś wieczorem... Dzięki Ove za podpowiedź. :)

      Usuń
  4. W 87 mialam 12 lat, a skoro listopad, to pewnie siedzialam w domu i albo odrabialam lekcje, albo cos czytalam, albo smarowalam farbkami.
    Gdyby to byl np. lipiec, to byloby o wiele wiecej mozliwosci :)

    Filmy video mozna bylo ogladac u nas w domu kultury, raz w tygodniu byly seanse, ale ja, ku mojej doglebnej rozpaczy, nie moglam na nie chodzic. Rodzice obawiali sie zgubnych dla mlodego umyslu tresci :/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Biedny Diabełek :)
      Miałaś surowych, purytańskich rodziców, skoro nie dowierzali nawet PRLowskiemu domowi kultury.
      Teraz rozumiem, dlaczego ryby. Są neutralne i przyzwoite :)

      Usuń
    2. Oj zebys wiedzial, jak ja to przezywalam!!!! :)

      Wlasnie, te ryby to tak jak ja, ciche, milczace wrecz, neutralne, przyzwoite i nudne az do przezroczystosci / niewidzialnosci.
      Dorsz moim zwierzem totemowym! :D

      Usuń
    3. Dorsz - trzynasty znak zodiaku :)

      Usuń
  5. Nie wiem, co robiłam 29 listopada akurat, ale może jakieś andrzejki były? Wiem, że w roku 1987 wyjechałam na zgniły zachód po raz pierwszy w życiu. Pojechałyśmy z koleżanką na dwa miesiące (sierpień i wrzesień) do pracy w sztokholmskim szpitalu. Bardzo płakałyśmy jak prom odpływał z Gdańska, bo nie chciałyśmy jechać i bardzo płakałyśmy w Nynashamn po dwóch miesiącach, bo nie chciałyśmy wracać. Ot - taka kobieca przewrotność. ;) Ale w Polsce to chyba dobrze nie było, bo pamiętam, że przywiozłam do domu, wielki proszek do prania, wielki płyn do kąpieli, banany. No i kiwi - a kiwi to nikt w PRL-u na oczy nie widział.
    W tym też roku umarła moja babcia, z którą byłam bardzo związana, dowiedziałam się dopiero po powrocie. Mama i siostra powiedziały, że wrzuciły babci do trumny kartkę ode mnie ze Szwecji, mniemam, że przeczytała ją w swoim następnym życiu. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czyli Zachód miałaś na północy. Mój Zachód też tam był, w 1986. Nie płakałem w żadną stronę. Pamiętam natomiast, że kiedy dotarłem z północy do terminalu promowego Ystad, popatrzyłem na twarze ludzi i od razu poznałem, że to Polacy. Po posępności ich ócz.

      Usuń