Donald

Świat podnieca się sensacyjnym wynikiem wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych. Ojej, ojej! Jak to się stało? Ależ dlaczegóż? Za co? Jak to tak? Przecież Hillary Clinton wspierali Jon Bon Jovi i Bruce Sprinsteen! Przecież Donald Trump to głupek i prostak, a Hillary to elegancka dama z eleganckiego świata, posiadająca kwalifikacje, doświadczenie. Przecież ona MIAŁA wygrać.

Hm... Nawet jeśli Donald Trump jest półgłówkiem, co nie jest pewne, nawet jeśli nie ma doświadczenia w świecie wielkiej polityki, co wiadomo, to co z tego? Dlaczego to miałoby przeszkadzać w wyborach prezydenckich? Dlaczego ludzie mieliby głosować na tego, na kogo należy, zdaniem dobrze ustawionych, urządzonych i bogatych, skoro czują się przez tych ustawionych dymani? Szanując proporcje, proponuję przypomnieć sobie jak to było w Polsce, kiedy przegrał sromotnie ten, który miał wygrać z palcem w tyłku. Nie miało znaczenia, że przeciwnik był plastikową, dmuchaną lalą z magnetofonem w środku, powtarzającą na okrągło frazesy. Nie przeszkadzało to, że został wystawiony tylko po to, żeby robić propagandę przed następną rozgrywką. Niespodziewanie okazało się, że jest zapotrzebowanie na kogokolwiek, byle tylko pokazać fucka jedynie słusznej opcji i ta opcja fucka zobaczyła. Czy tak samo było w Ameryce, nie wiem, ale na to wygląda. 

Ciekawe czasy robią się coraz bardziej ciekawe.